Znowu nie mam się w co ubrać ;)

Lokalne wybory za nami, a tymczasem ja dalej nie mam się w co na nie ubierać:) Brak mi okropnie stroju ludowego. Nie jest to jednak taki brak, że nie mam go gdzie lub za co kupić/uszyć, tylko NIE MAM W CO SIĘ UBRAĆ tak jakby całkiem - nie ma dla mnie stroju ludowego. Zmiany, jakie wszystkich dotknęły w połowie XX w. pozbawiły mnie, obok wielu ważniejszych rzeczy, takiej pierdółki jak własny mundurek lokalny.

Jakby wchodzi w grę dolnośląski i hm... z okolic Lwowa? Nie czuję się na siłach ubrać coś galicyjskiego (matko, krakowski?), ukraiński dałby radę (jest nawet przodek), no ale nie jestem Ukrainką, jak by nie kombinować.
Do dolnośląskiego czuję, że nie mam prawa.

No to zostałam bez kiecki.

A tu siedzi dolnośląska wystrojona Oma, nie do końca jestem przekonana, że jest sympatyczna;) ale co by nie mówić, widać, że wie, czego chce:)))))

Mam świetną książkę Magdaleny Rostworowskiej "Śląski strój ludowy", Wrocław 2001. Chodzi nie tylko o Dolny Śląsk, ale i Górny, i Cieszyński. Jest to właściwie katalog Muzeum Etnograficznego. Są duże, ukazujące detale fotografie tego, co w tym właśnie temacie muzeum ma no i wstęp, a z niego wynika mniej więcej tak:

Niestety nie zachował się dolnośląski strój ludowy jako taki. Szybko był wypierany przez fabryczną, miejską odzież. Po 1945 do Muzeum Etnograficznego we Wrocławiu spływały różne elementy tego stroju, czasami fragmenty zbiorów z muzeów z mniejszych miejscowości województwa, ale tak fatalnie opisane, że szkoda gadać...
Nie ma się właściwie co dziwić.
Dziś muzeum ma najwięcej czepców, kilka innych elementów, męskiego stroju nie ma w ogóle - dobra, są jedne spodnie. Zachowało się tylko kilka fotografii dolnoślązaczek w pełnym rynsztunku; jako że jest to tak rzadki widok, pokazuję wszystkie, jakie są we wspomnianej publikacji.

Ale najpierw te czepce.



Patrzę sobie na detale, na roślinność, na fragmenty domów...






Z moją potrzebą stroju poradziłam sobie tak: kupiłam oryginalny fartuch. Jak naprawię, zademonstruję. Nie będę go nosić w komplecie, tylko tak o - na współczesne ciuchy.

Oczywiście, że zaświtała mi myśl, by oddać do muzeum.
Nie dam. Oceniajcie to jak chcecie, na swoje usprawiedliwienie mam to, że będzie mu u mnie b. dobrze.