Muzeum architektury

Jest to jedyne w Polsce muzeum architektury, ze strony wynika, że dzieją się tam cuda wianki, ale w dzisiejszą, darmową zresztą środę wydało mi się kompletnie martwe, z niewykorzystanym potencjałem (patio!). Niemniej polecam z całego serca, nietypowa naprawdę atmosfera.

Zdjęcie zrobione 3,5 roku po skończeniu wojny pokazuje, jak powoli szła odbudowa. Przydało się do tłumaczenia młodemu, że wojna jest zła, i wszystkie cholerne zabawy w strzelanie, jak i strzelby, też są złe, bo jest to w gruncie rzeczy zabawa w wojnę, która jest zła i nie do zabawy. Przydała się do czegoś ta dziura w suficie, bo niedawno poinformowany przez kolegę bawił się, że samolot strzela. No to teraz ma czarno na białym skutki takiego strzelania. Zrobiło wrażenie, widać było, że nie zdawał sobie sprawy, w co się bawi. No i rewelacyjnie.


Muzeum mieści się w byłym klasztorze.




Na podłogach, ścianach wyeksponowane są fragmenty z budynków, głównie kościołów, zniszczonych podczas wojny. Nie wszystko wróciło na swoje dawne miejsce podczas odbudowy.


Polowałam jak zwykle na dawnych mieszkańców Wrocławia, moich byłych sąsiadów:)
Uwielbiam wyobrażać sobie, że się z nimi zaznajamiam:

Synak obdarzał czułością pewnego pana, dopytywał, kim był i co by było, gdyby on żył w jego czasach, głaskał go po twarzy. No cóż, powiedziałam, pewnie spotkalibyście się na ulicy.


A w pobliskiej Galerii Dominikańskiej, takim centrum handlowym: