Uzdrowisko

Spędziliśmy cudowny weekend dzięki znajomym, którzy zaprosili nas do kurortu, w którym pięć lat temu wzięli ślub. Rocznicowe nabożeństwo w maleńkiej cerkwi, postawionej w 1901 dla zagranicznych kuracjuszy. Matko, może ma metr na metr:) Tak kameralnej świątyni jeszcze nie widziałam:) Choć prawosławne klimaty to dla mnie nie dziwota (zasługa multi-kulti Wrocławia), to tu (tam) ma minimalistyczno-protestancka dusza zamarła, zassała się i zapomniała robić zdjęcia. A szkoda.

Następnie, nadal chwiejąc się na nogach, ale i zaganiając hasające jak motylki dzieci, dopełzliśmy do miejsca zwanego przed wojną Villa Elsa, gdzie dziś mamy Ekumeniczny Ośrodek Spotkań Integracyjnych przy Cerkwi w Sokołowsku . Można zatrzymać się w nim jak najbardziej, wynająć pokój, najeść się.

Klimat przedwojenny, ale absolutnie bez stylizowań i pretensji. Poznaliśmy Panią, która zaprojektowała kolorystyczną i w ogóle stylistyczną stronę remontu, jaki niedawno się tam skończył. Efekt jej pracy jest zachwycający.

Drewniane elementy, typu drzwi i schody, pokrywane przez lata różnorakimi farbami, zostały lekko opalone i odrapane. Chyba jest to tylko etap do dalszego retuszu, ale póki co jest jak jest i jak dla mnie mogłoby tak zostać. Widać wiele warstw na raz na naturalnym tle drewna.

Oryginalne posadzki mają niebieskie wstawki i to one decydują o kolorze innych rzeczy, nawet tak dużych, jak drzwi. Chociaż są malutkie i dyskretne, pokazują, kto tu rządzi. I chwała projektantce za to.






W nocy był deszcz, spokój i ognisko. Spełniłam swoje marzenie wołające do mnie, odkąd pojawiły się dzieci: wpakowałam się w absolutnie pustym i cichym pokoju pod usmiechniętą kołdrę i pogapiłam się w biały sufit. Tylko przez kilka minut:)))) Jednak ciągnęło do ludzi:)