Trzebnica

Zdjęcie obrazowego terrorysty o tym samym hajmacie skłoniło mnie do podzielenia się fotami z wczesnojesiennych wycieczek po Dolnym Śląsku. W oknie, podobnie jak w tym na jego zdjęciu, ktoś intensywnie mieszka. Fascynują mnie  mieszkania starszych ludzi, pełne ich dziwactw, w które niewątpliwie przekształcą się i nasze zwykłe przyzwyczajenia. Pełne innych mebli. Ze swoimi sztandarowymi atrybutami.
Dla mnie symbolem takiego pełnego ukojenia mieszkania starszej osoby jest szklanka z herbatą i pływającą w niej cytryną. Taki fetysz.
A czasem jeszcze jest coś, co po rosyjsku zwie się podstakannik, taki koszyczek, mówiąc hucznie, na szklankę. Rozbrajają mnie plastikowe.
Oczywiście nie znam wieku osoby tu mieszkającej:)
Pod spodem drzwi z dobrym napisem, nigdzie nie widziałam takich samych.

Okno i dom, i drzwi znajdują się w Trzebnicy; na dowód fota kawałka zespołu przyklasztornego. Tamtejsza bazylika wywarła na mnie pozytywne wrażenie, ale jej otoczenie już mniej. Jadwiga, ta, co podobno miała problem z prysznicem. Może to wcale nieprawda. Dzielna kobieta średniowiecza, lekka neurotyczka, fajna babka? Jaki rodzaj haftu by mi pokazała (bo bym się zapytała)? Czym poczęstowała?

Poniżej kupka nieszczęścia siedzi w cukierni, choć dopiero nauczyła się siedzieć i jeszcze nie powinna za bardzo. Ale tak jej się to podoba, że trudno odmówić. Gdy młodszy syn miał 5 tygodni, zabraliśmy go d Trzebnicy i brylował w parafialnej (przy tej bazylice) kafejce - to nie ta na zdjęciu. Już nie trafiliśmy więcej na nią otwartą, a fajnie było i uważam, że to miły zwyczaj iść po nabożeństwie na kawę, zepsutym zachodnim zwyczajem. I w ogóle zawsze można iść na kawę, a w innym mieście to już absolutnie.