Filharmonia

Dowiedziałam się, że Filharmonia organizuje cykliczne spotkania pt. "Filharmonia Familijna", do przychodzenia z dziećmi. Oczywiście musiałam wypróbować:)

Otóż bilety trzeba rezerwować ze dwa miesiące wcześniej, albo i więcej, jak na jakieś Depeche Mode czy coś. Pełna sala. Pełen sukces. Schody obładowane siedzącymi ludźmi. Ceny biletów sympatyczne, sponsoruje producent cukierków (i nimi gości częstuje). Wiek dzieci: pomijając obecne też niemowlęta przy piersi, czyli licząc tylko świadomych odbiorców, to będzie na oko od ciut poniżej dwóch lat do 12-13. W przejściach dzieci tańczą pogo do klasyków baroku. Część młodszych (w tym moje) zwiewa po pewnym czasie, co jest normalne i należy się chyba z tym liczyć. Szkoda, że nie ma za bardzo gdzie je wtedy ulokować - nie ma kawiarenki ani niczego w tym stylu do poczekania na koniec/znajomych/drugiego rodzica. Właściwie wystarczyłoby ustawić przed szatnią kilka stolików i krzeseł.
Każde spotkanie ma inny temat, tym razem było o budowaniu nastroju przy pomocy muzyki i w ogóle o harmonii w muzyce. Zagrano dla przykładu utwór bez harmonii - dzieci zachwycone. Na progamie widnieje ściąga z tego, o czym mówiono, zilustrowana prostymi nutami i można sobie w domu przypomnieć.

Myślę, że rodzice chcą pokazać z jednej strony dziecku, o co chodzi w filharmonii, z drugiej sami chcą posłuchać.

Ja np. cieszyłam się jak dziki osioł, że słyszę Bacha na żywo i to z całą instrumentalną paradą, a nie tylko na organy, przy okazji, w kościele.
Nie to żebym nie lubiła na organy.
Ale jak się idzie do kościoła i cieszy, bo będzie zapewne Bach, to nie jest to do końca to, o co chodzi. Ja chcę, by Bach był WSZĘDZIE, wszędzie i więcej, i z trąbkami, a świat będzie jeszcze piękniejszy:))) Do tej pory dźwięczy we mnie ta orkiestra.

Frekwencja po pierwszym dzwonku:

Przed:

W trakcie:

Prowadzącym był sam Zbigniew Pilch, bez problemu trzymał kontakt z dziećmi, wygłupiał się w wielkim stylu (mam na myśli: naturalnie, odważnie i bez błaznowania, które często zdarza się dorosłym zwracającym się do dzieci).

Tu z kolegą udaje muzycznie kotka, który ma mleko i baleronik:

Reakcja młodego na Bacha:



Reakcja młodszego na cokolwiek:

Spał cały czas w chuście; zauważyłam jeszcze jedną chustową mamę i gadałam z inną nosidełkową - fajnie, że czasy się zmieniają i znika stereotyp, że z naprawdę małym niemowlęciem to się siedzi w domu.
Zwłaszcza w zimie.
Nie pamiętam, ile wtedy było stopni, ale mróz jak cholera i dobrnięcie z samochodu do filharmonii po lodzie nie było specjalnie lajtowe. Za to mały ciepły jak grzaneczka tulił się do mnie pod chustą i pod nieoddanym póki co ciążowym płaszczem.
(Uwaga techniczna: na wystające z chusty nóżki - tylko to wystaje - nakładam ciepłe skarpetki, swoje lub starszego synka. Bo poły płaszcza akurat na tej wysokości mogą się rozchylać przy chodzeniu. I jest git:)

Tu miły projekt obfotografowania muzyków z naszej filharmonii. Te same zdjęcia można było oglądać koło Rynku, na Świdnickiej (taki główny deptak:) - przy okazji pozdrawiamy Świdnicę!;)